W tym miesiącu dyskutowałyśmy o książce Angeliki Kuźniak „Papusza”.
Książka ta jest reportażem opowiadającym o losach słynnej Papuszy czyli Bronisławy Wajs, cygańskiej poetki. Autorka przedstawia portret kobiety skromnej, trwającej dzielnie przy mężu, nie mogącej pogodzić się z tym, że Cyganie nie wędrują już z taborem przez kraj. Obserwujemy tu również relacje między Papuszą a Jerzym Ficowskim. To on odkrył jej talent dla świata „gadziów”.
„Papusza” to swoista biografia poetki, w której obok obrazu życia w taborze, stosunków panujących wśród Cyganów, obserwujemy upór Papuszy w nauce pisania: jeden dzień nauki - jedna kura, którą trzeba było ukraść. W biografii cygańskiej poetki wyczuwa się tęsknotę za lasem, przyrodą i końmi.
Zaraz po wojnie Bronisława Wajs na swojej drodze spotkała Jerzego Ficowskiego, który dołączył do taboru i wędrował z nim przez dwa lata. To on doprowadził do wydania jej pierwszego tomiku poezji. Również sam Julian Tuwim był zauroczony twórczością Papuszy. Paradoksalnie, dzięki wydanej książce „Cyganie polscy” Ficowski sprawił, że Papusza została wykluczona ze wspólnoty cygańskiej. Oskarżano ją, że zdradziła autorowi sekrety ich życia. Szykany, którym została poddana, przeżycia wojenne, osiadły tryb życia, jak i śmierć męża spowodowały wystąpienie choroby psychicznej.
„Papusza” stała się na naszym spotkaniu wyjściem do ciekawej dyskusji dotyczącej Cyganów w ogóle. Ich postrzegania przez Polaków, stereotypów dotyczących tej nacji. Zastanawiałyśmy się nad losem cygańskich kobiet i ich kodeksem.
Następne spotkanie odbędzie się 7 grudnia. Będziemy dyskutować o książce Zarqy Nawaz „Śmiejąc się w drodze do meczetu”.
Zapraszamy serdecznie.
O czym zawiadamiają moderatorki DKK - Weronika Głowacka i Monika Ogrodnik
 |
 |
